BOHATEROWIE NIEPODLEGŁEJ

Michaił Nikołajewicz Tuchaczewski (1893–1937) był radzieckim dowódcą wojskowym, marszałkiem Związku Radzieckiego i jednym z najwybitniejszych strategów wojskowych swoich czasów. Urodził się w arystokratycznej rodzinie w obwodzie smoleńskim, a swoją karierę wojskową rozpoczął w armii carskiej podczas I wojny światowej. Po rewolucji październikowej dołączył do Armii Czerwonej, gdzie szybko awansował dzięki talentowi organizacyjnemu i zdolnościom dowódczym. Dowodził wojskami bolszewickimi w wojnie polsko-bolszewickiej, m.in. podczas kontrofensywy na Warszawę w 1920 roku, która zakończyła się klęską w Bitwie Warszawskiej. W latach 30. był pionierem nowoczesnych teorii wojskowych, w tym użycia broni pancernej i zmechanizowanych jednostek. W 1937 roku został fałszywie oskarżony o spisek przeciwko Stalinowi, aresztowany i stracony podczas wielkich czystek. Tuchaczewski pozostaje postacią kontrowersyjną, łączącą innowacyjność militarną z brutalnością wobec przeciwników politycznych i społecznych.